Ang katanungan kung bakit ay isa sa pinakamalaking isipin ngayun sa akin buhay.
Matapos kong maranasan ang isang hindi magandang bagay sa malayong lugar, depresyon ang kumain sa aking sarili. Nawalan ako ng pag-asa.
Ilang buwan narin ang nakakalipas, at sa tagal na iyon, dapat ako ay nakabangong muli.
Pero heto ako, nakatitig parin sa kawalan. Samo't sari ng sigaw at sermon ang aking narinig, ginagambala na ang aking pagkatao....ngunit ako ay di parin natitinag.
Ako ay parang tuod.
Hindi, mas malala pa sa tuod.
Ilang gabi akong humikbi, ilang gabi akong nag-isip subalit wala itong pinatunguhan.
Ako ay nasasaktan, pero hindi ko alam kung paano, anu, saan, kelan, at higit sa lahat BAKIT.
Bakit ko kailangang tumayong muli?
Para saan?
Hindi ko mahanap ang silbi ko sa buhay.
Hindi ko alam kung bakit...
Bakit ko tinungo ang sitwasyong magdidiin sa akin sa kawalan?
Bakit ganito ako humarap sa buhay?
Bakit puno ng galit at hinanaing ang aking puso at kaluluwa?
Bakit, Bakit, Bakit?
Hindi ko mahanap ang sagot.
harlene-07/21
No comments:
Post a Comment